ชีวประวัติที่ดีจะเชิญชวนให้ผู้ชมได้สัมผัสจากภายในสู่ภายนอกว่าใครคือตัวเรื่องจริงๆ นั่นคือระดับที่ภาพยนตร์เรื่อง “ Blonde ” ของ Andrew Dominikเกี่ยวกับมาริลีน มอนโร ดำเนินการเกือบ 2 ชั่วโมง 46 นาที อิงจากนวนิยายปี 2000 ของ Joyce Carol Oates ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นแฟนตาซีที่เงียบสงัดและลอยอยู่เหนือจินตนาการ ถ่ายทำด้วยสีและขาวดำ ซึ่งนำเสนอการผสมผสานระหว่างความเป็นจริงและ
นิยาย แต่ส่วนใหญ่ขาดจากความเป็นจริง
ใน “Blonde” เราเหลือบมองความหายนะในวัยเด็กของมอนโร ดูฉากสำคัญในการถ่ายทำของเธอจากภาพยนตร์ของเธอ หรือจ้องมองที่พวกเขาจากผู้ชมรอบปฐมทัศน์ฮอลลีวูด (ซึ่งหลอดไฟสีแดงราวกับปืน) ดูเธอหมุนตัวมาริลีนที่ส่องแสงระยิบระยับ และ pizazz เปิดและปิด เห็นเธอติดยาเสพติดจำนวนมาก การนินทา ความเกลียดชังตนเอง และสัญญาในสตูดิโอที่ไม่เป็นธรรม และเฝ้าดูเธอละลายไปในการตั้งครรภ์เพียงเพื่อจะเสียลูกไปหนึ่งคนหลังจากนั้น ส่วนใหญ่ เราแอบฟังความสัมพันธ์ของเธอกับผู้ชาย (Joe DiMaggio, Arthur Miller, JFK) ซึ่งกลายเป็นสำหรับ Marilyn ห่วงโซ่เดซี่ที่ผิดปกติของฮันนีมูนที่กลายเป็นฝันร้าย
ตัวอย่าง ‘Blonde’: Ana de Armas Stuns เป็น Marilyn Monroe ในละคร NC-17 ของ Netflix
“ สีบลอนด์” ใช้เสรีภาพในบทกวีจำนวนหนึ่ง (ตามที่ชีวประวัติส่วนใหญ่ทำ) ทั้งคู่ไม่ค่อยตื่นตระหนก แต่ส่วนใหญ่แล้วหนังเรื่องนี้จะยึดโยงกับเหตุการณ์ในชีวิตของมาริลินตามตัวอักษรและจิตวิญญาณ ภาพยนตร์เรื่องนี้ตระหนักดีว่ามาริลีนเป็นหนึ่งในดาราภาพยนตร์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเพราะเธอเป็นศิลปินที่แท้จริงในระดับหนึ่ง แต่ส่วนใหญ่เกิดขึ้นจากแสงแก็ซ ด้วยความหลงใหลที่อยากรู้อยากเห็น เกือบจะชอบคิด และมักจะมีพลัง “ผมบลอนด์” มุ่งเน้นไปที่ความลึกลับที่เรานึกถึงตอนนี้เมื่อเรานึกถึงมาริลีน มอนโร เธอเป็นใครกันแน่ ทั้งบุคลิกและในฐานะมนุษย์? เหตุใดชีวิตของเธอจึงตกสู่โศกนาฏกรรมที่ดูเหมือนว่าเมื่อ
มองย้อนกลับมาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ราวกับกำลังหลอกหลอนอยู่
ภาพยนตร์เรื่องนี้พาเราเข้าใกล้มาริลินมากขึ้นกว่าที่ “เอลวิส” ทำกับเอลวิส ส่วนหนึ่งเพราะมันสร้างขึ้นจากการแสดงของอานา เดอ อาร์มาสที่มีแสงระยิบระยับและจินตนาการอันน่าทึ่ง น้ำใสใจจริง และความอกหัก เป็นการแสดงที่ไพเราะและมีเสียงกรีดร้องอยู่ภายใน De Armas ต้องสร้างทุกความแตกต่างของพื้นผิวที่สวยงามของ Monroe และเธอทำ – ดวงตาโตที่เปิดออกด้วยความชื่นชมยินดีที่ตื่นตาตื่นใจรอยยิ้มที่เปล่งประกายเสียงลมหายใจของน้ำตาลปั่นซึ่งฟังดูเหมือนผู้หญิงที่โตแล้วแกล้งทำเป็นเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่เยาะเย้ย ด้วยความเสน่หา โรงละครแห่งความไร้เดียงสาของเธอเอง ไม่มีนักแสดงหญิงที่มีชีวิตอยู่จะดูแค่เช่นเดียวกับมอนโร (ดวงตาของเดอ อาร์มาสสั่นระริก รอยยิ้มของเธอดูสุกงอมน้อยลงและมีความรู้มากขึ้น) แต่สำหรับมาริลิน เสียงคือทุกสิ่ง — นั่นคือที่ที่บุคลิกของเธออาศัยอยู่ — และเดอ อาร์มัสตอกย้ำถึงระดับที่แปลกประหลาด ใน “Blonde” เธอให้อะไรกับเราไม่น้อยไปกว่าสิ่งที่เราได้มา เธอกลายเป็นมาริลีนมอนโร
อา แต่คำถามเกี่ยวกับสำเนียงคิวบาที่กล่าวถึงอย่างไม่มีที่สิ้นสุดล่ะ? ฉันแทบจะไม่กล้าพูดว่าเดอ อาร์มาส ซึ่งเป็นชาวคิวบาเล่นมาริลีนด้วยสำเนียงคิวบา แต่มีบางจังหวะที่อยู่ภายใต้เสียงอันสมบูรณ์แบบของเธอในการเลียนแบบเสียงตุ๊กตาเด็กทารกของมอนโรเมื่อคุณได้ยิน การสั่นไหว ซึ่งเป็นเสียงสะท้อนของการผันแปรของคิวบา ซึ่งฉันเปรียบได้กับวิธีที่นักแสดงอย่าง Gary Oldman หรือ Anthony Hopkins ในการแสดงในฐานะชาวอเมริกัน จะปล่อยให้คำพูดภาษาอังกฤษหรือภาษาเวลส์ของพวกเขาจางหายไป ไม่มีใครทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ และก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรที่นี่ เพราะจากเสียงร้องเพลงที่ไพเราะชวนฝันนั้น เดอ อาร์มัสได้ถ่ายทอดความรู้สึกของมาริลีนด้วยความเชื่อมั่นที่เศร้าหมองและถูกจับกุม
Credit : brewater.net taiimc.com alliedmasonicdegreesspain.com sdbhwange.org kichoudaikou.com aajudaism.org rothyoungmilwaukee.com milkisinaisle4.com newagera.org waltonbarber.com
